Sprawa zaginięcia Karoliny powoduje, że jej starsza o 10 lat siostra, Łucja, decyduje się wrócić do rodzinnego Namysłowa, aby rozwikłać zagadkę.

Łucja jest prywatnym detektywem. Rodzinny dom opuściła dawno temu i nigdy tam nie wracała. To nie był dom pełen miłości i ciepłych uczuć. Łucja nie ma takich wspomnień. Nie chce tam wracać, ale podświadomie czuje, że Karolinie przydarzyło się coś złego. Nikt się specjalnie nie przejął jej zniknięciem, nawet policja, bo nastolatka już nie raz uciekała z domu. Mimo lęku i obaw wywołanych wspomnieniami toksycznego domu i matki, która matką była tylko z nazwy, Łucja wraca, aby pomóc siostrze. Na miejscu orientuje się, że chyba nie wszystkim zależy, aby dowiedzieć się, co właściwie przydarzyło się Karolinie. Odkrywają się rodzinne tajemnice, wracają demony...

Powieść Magdaleny Majcher trzyma w napięciu, czyta się ją bardzo dobrze, choć nie jest to lektura łatwa. Wątek kryminalny staje się tutaj pretekstem do ukazania ważkich problemów społecznych. Życie w toksycznej rodzinie nie przypomina bajki, a wspomnienia z dzieciństwa mogą być bolesne i rzutować na całe nasze przyszłe życie. Taka jest prawda o Łucji, taka jest prawda o dzieciach z wielu rodzin. Tytuł powieści jest bardzo adekwatny. Dom Łucji i Karoliny z pewnością zasługuje na miano najgorszego. Choć takich domów jest więcej...