W swojej publikacji "O wolności ludzkiej woli" Arthur Schopenhauer zmierzył się z pojęciem wolności. Ukazał wolność jako zjawisko negatywne, tezę tę poparł rzeczowymi argumentami, co doceniła Królewska Norweska Akademia Umiejętności, nagradzając jego pracę.

Czy można udowodnić wolność ludzkiej woli na podstawie samowiedzy? Z takim pytaniem, zadanym przez Królewską Norweską Akademię Umiejętności, próbował uporać się niemiecki filozof. W rozprawie na nowo definiuje pojęcie wolności i wyróżnia jej trzy rodzaje: wolność fizyczną, intelektualną i moralną. Schopenhauer z pełną odpowiedzialnością broni tezy, że ludzkie czyny pochodzą z indywidualnych, najsilniejszych w danym momencie pobudek. Pobudki te odzwierciedlają charakter człowieka i wywodzą się z osobistego postrzegania świata przez każdą jednostkę.

Arthur Schopenhauer rzuca nowe światło na pojęcie wolności i nie pozostawia czytelnikowi złudzeń, jakoby wolność była sielanką bez granic. Myśliciel wręcz gani i przypomina, iż za każdy popełniony czyn przyjdzie każdemu odpowiedzieć w swoim czasie. Lektura może zaskakiwać czytelnika i zmienić postrzeganie Arthura Schopenhauera jako skrajnego katastrofisty.